ဓာတ္ပုံ

လြန္ခဲ့ေသာ
၁၃ေဆာင္းက ရုပ္ပံုကားခ်ပ္မွာ
ေဖေဖကသန္သန္မာမာ
ေမေမက ျမန္ျမန္ဆန္ဆန္
မ်က္ဝန္းအၾကည့္မွာ
ေမတၱာဓာတ္ေတြ ဖြင့္ေဝလို႔
ကၽြန္ေတာ္တို႔ ေမာင္ႏွမသံုးေယာက္က
တစ္ေယာက္ပခံုးတစ္ေယာက္ဖက္လို႔
ဘဝကအႏုပညာဆန္ခဲ့တာလား။
ခုေတာ့
အဲ့ဒီထဲကေကာင္ေလးနဲ႔ေကာင္မေလး
ကိုယ္စီသီခ်င္းနဲ႔ အိုးမတူအိမ္မတူ
ကၽြန္ေတာ္က
လူပ်ုိလူလြတ္သီခ်င္းတဲ႔ အႏုပညာကိုခ်စ္လို႔
ေဖေဖနဲ႔ေမေမက
၅၂၈ေမတၱာေတာ္သီခ်င္းနဲ႔
စိတ္သြားတိုင္း ကိုယ္မပါလို႔
လြမ္းလို႔ပါ
လြန္ခဲ့ေသာ ဆယ့္သံုးေဆာင္းက ဓာတ္ပံုေလးအေၾကာင္း။

ႏွစ္သင္းေလ

ပိေတာက္ပြင့္သစ္က ကဗ်ာေလးပါ...ၾကိဳက္လို႔တင္လိုက္တာပါ။

ေနနီနီ...

ဒဏ္ရာမ်ားစကားေျပာေနသည္

ေရာင္းရန္ရွိသည္...
ကၽြန္ေတာ္၏ေဆးဆိုးပန္းရုိက္ဒဏ္ရာမ်ားႏွင္..စုန္းကိုက္ခံထားရေသာ..ႏွလံုးသားတစ္ခု..ေစ်းႏွုန္းညွိနိုင္းနိုင္သည္..သူမတြင္ဆံပင္ေျဖာင့္ေျဖာင့္ေလးေတြရွိသည္..မ်က္လံုးလွလွေလးရွိသည္..ခ်စ္စရာေကာင္းသည့္..အသံၾသၾသေလးလည္းရွိပါသည္..
မနက္ျဖန္ဆိုတဲ့ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ဟာ..ဒီေန႔ျဖစ္ေနတာ..သိပ္ေတာ့သဘာဝမက်ဘူး..
ေလာကၾကီးကိုေတာင္းပန္ၾကည့္သည္..သူသည္သိပ္ကိုမာနတင္းမာလွသည့္..ခပ္ဂ်စ္ဂ်စ္ပုဂၢဳိလ္တစ္ေယာက္ပင္..ရပါတယ္..ကၽြန္ေတာ့္ကိုယ္..ကၽြန္ေတာ္ပဲျပန္ေတာင္းပန္လိုက္ေတာ့မယ္..ဒါေပမယ့္..ေတာင္းပန္မရသည့္အရာတစ္ခုေတာ့ရွိသည္..သူမႏွင့္ကၽြန္ေတာ္စကားေတြအတူတူေျပာဘူးၾကသည္..အတူကစားဖူးၾကသည္..ျမစ္တစ္ခုထဲတြင္ပင္ေရအၾကာၾကီးခ်ဳိးႏိုင္ခဲ့ၾကဖူးပါသည္..သင္ျငင္းမည္ဆိုလွ်င္ျငင္းႏုိင္သည္..ထိုိအရာသည္ခိုင္လံုေသာအေၾကာင္းျပခ်က္ိမဟုတ္ေသာေၾကာင့္ျဖစ္သည္..ကၽြန္ေတာ္ဘဝရဲ႕ဒဏ္ရာေတြကိုသက္ေသျပဖို႔အတြက္..ကၽြန္ေတာ္ဘယ္တုန္းကမွမၾကိဳးစားမိခဲ့ဘူး..ခ်ီးမြမ္း(၇)ရက္..ကဲ့ရဲ႕(၇)ရက္..ျငင္းဆိုခ်င္ပါသည္..ကၽြန္ေတာ္သည္ဘာမွမဟုတ္ေသာေၾကာင့္ျဖစ္သည္..အိမ္ကိုလြမ္းသည္..ဂစ္တာကိုလြမ္းသည္..ျမိဳ႕အဝင္လမ္းကိုလြမ္းသည္..“ဒါေတြဟာအတိတ္ျဖစ္ေနပါျပီေလ”..သုိ႔ေသာ္..အနာဂါတ္လည္းျဖစ္ေနသည္..သူမႏွင့္အတူထိုင္ခဲ့ဖူးသည့္..ဓါးသြားမ်ားစီးဆင္းေနသည့္..ျမစ္တစ္စင္းကဲ့သို႔ခုံတန္းေလးမ်ားကို..အမွတ္ရမိသည္..ကၽြန္ေတာ့္လည္ဇလုပ္ကိုေတာက္ပစ္ခ်င္တယ္ဆိုတဲ့သူမရဲ႕လက္ကေလးေတြကို..ေတာက္ခြင့္ေပးခ်င္သည္..ျပီးလွ်င္ေတာ့အဲ့ဒီလက္ကေလးေတြကိုကၽြန္ေတာ္နမ္းမည္..ကၽြန္ေတာ္ေလလံတင္ေရာင္းထားတဲ့ပစၥည္းေတြကိုခင္ဗ်ားဘယ္ေလာက္နဲ႔တန္ဖိုးျဖတ္မလဲ..ျဖစ္ႏိုင္ရင္ခ်က္အရက္တစ္ပုိင္းဖိုးနဲ႔ေဆးေပါ့လိပ္တစ္လိပ္စာေတာ့ေပးပါ...မျဖစ္ႏုိုင္လွ်င္ကၽြန္ေတာ္သူမကိုခ်စ္ေနခဲ့တယ္ဆိုတာ..ကၽြန္ေတာ္မသိခဲ့လိုက္တာကၽြန္ေတာ္ေနာင္တမရပါဘူး..အဲ့ဒီမ်က္ဝန္းေလးေတြကမာယာကင္းပါ့မလား..ေက်ာက္တိုင္းအနာမကင္းဘူးဆိုေပမယ့္..အဆိပ္မျပင္းတဲ့ေျမြတစ္ေကာင္ေတာ့ျဖစ္ေစခ်င္သည္..ရစ္ပတ္ညိွဳ႕ယူခြင့္ရွိသည္..သို႔ေသာ္..က်ိန္စာမသင့္ပါေစႏွင့္ေရွ႕ဆက္တိုးလို႔မရေတာ့တဲ့ကၽြန္ေတာ္စိတ္ေတြေနာက္ျပန္ဆုတ္ခြင့္လည္း..မရွိေတာ့...အက္ေၾကာင္းေတြထေနတဲ့..ကြန္ကရစ္ၾကမ္းခင္းရဲ႕ေအာ္ညည္းသံကိုၾကားေနရတယ္..တိတ္ဆိတ္တဲ့အေမွာင္ေတြလုိပဲ..ပန္းကေလးေတြဖူးပြင့္ေနၾကသည္..ေနရီရီမနက္ျဖန္ေတြအတြက္ကၽြန္ေတာ္ကိုအိပ္စက္ခြင့္ေပးပါ..ကၽြန္ေတာ္ေတာင္းပန္ရတာေတြမ်ားလြန္းေနျပီ..ကၽြန္ေတာ္ကိုလည္း..ျပန္ေတာင္းပန္ၾကပါဦးဗ်ာ...ကၽြန္ေတာ္သည္လည္းအတၱမ်ားႏွင့္ေပါင္းစပ္ဖြဲ႕စည္းထားသည့္ေၾကာင္အိမ္တစ္လုံးပင္..ထိုအရာကိုကဗ်ာဟုသတ္မွတ္ေပးလိုက္ပါ..သံစဥ္ခုႏွစ္ေထြက..ခင္ဗ်ားကိုျပဳစားလိမ့္မယ္..ဘယ္လိုလဲမယံုဘူးလား...ကၽြန္ေတာ္သူမကိုခ်စ္မိသြားတာအမွန္ပါ..သူမရဲ႕အၾကည့္ေတြကိုမ်ဳိခ်မိခဲ့တယ္..သိပ္ေတာ့မဆန္းပါဘူး..ဂမီၻရတစ္ခုလို႔ေျပာမယ္ဆိုရင္လည္းေတြေဝသြားႏုိင္တယ္..ရူးသြပ္သြပ္ရယ္သံေတြရဲ႕ေျခာက္လွန္႔မွူကတုန္လွူပ္လို႔သြား...ဘဝဆိိုတာဘာမွမသိသည့္အရာတစ္ခုျဖစ္သည္..နမ္းရွူိက္ခြင့္တဖ်တ္ဖ်တ္ကိုမက္ေမာ..လူးလြန္႔လူးလြန္႔ရင္းနဲ႔အဆံုးမသိတဲ့ခရီးတစ္ခု...ၾကယ္ေတြေၾကြေနလိုက္ၾကတာ..ဖိနပ္တစ္ရံစာအျပည့္ပါပဲ..ဦးေႏွာက္ရဲ့အသိဥာဏ္ကန္႔သတ္မွူေတြကအေဝး...ဟုိးအေဝး..လက္တစ္ဖက္၏အသံုးဝင္မွူသည္..ကၽြန္ေတာ္ပင္ျဖစ္၍စားပြဲတစ္လံုးထဲသို႔ဝင္ၾကည့္လိုက္သည္..သူမထဲသို႔ဝင္ၾကည့္လိုက္သည္................................................................................

တေန႔ေန႔ေတာ့ခင္ဗ်ားသိလာပါလိမ့္မယ္..။........။

လူ

၁၇.၁၁.၀၈

ကၽြန္ေတာ္ညီငယ္..ကဗ်ာဆရာေလး... လူ...ရဲ႕အက္ေဆးေကာင္းေလးတစ္ပုဒ္ပါ॥မဂၢဇင္းေပၚမွာမေရာက္ေသးေပမယ့္..အရည္အခ်င္းရွိတဲ့..အက္ေဆးေကာင္းေလးမုိ႔ဖတ္ၾကည့္ေပးပါဦး...

ေနနီနီ...

အက္ေဆးစာစု-၂

မိုးဥတုေလးရဲ႕....ကိုယ္.

http://www.nyilynnseck.blogspot.com/

ေႏွာင္းတေျမ့ေျမ့ထဲက
သုေမာင္လိုေက်ာက္ခဲတစ္လံုးမကန္လိုက္ရပဲ
ကၽြန္ေတာ္ဟာ.....
မမ....ဆိုတဲ့မိုးဥတုေလးေအာက္မွာ
ရႊဲရႊဲစိုခဲ့ရတယ္.....

လေရာင္ကႀကိဳးၾကား
အလင္းႏွစ္မ်ားစြာေစာင့္ၾကည့္ခဲ့တဲ့
ႏွလံုးေလး..တဆတ္ဆတ္ခုန္ေနေပါ့....

ေမာင္ေခ်ာႏြယ္ရဲ႕ညီမေလး...မမျမင့္
ေအာင္ခ်ိမ့္ရဲ႕..ဂႏၱဝင္မမ..
တဆိတ္ေလာက္ခဏဖယ္ေပးပါလားဗ်ာ..
(၂၁)ရာစုမွာ...
ေနာက္ဆံုးရထားေလးကၽြန္ေတာ္
မမ..ေရွ႕မွာရပ္နားခ်င္လို႔ပါ...

မမ..အနားမွာ
ေမ်ာက္ရွုဴံးေအာင္..hand ဖုန္းနဲ႔
အလုပ္ရွုဳပ္ခ်င္ေယာင္ေဆာင္ေနတဲ့လူေတြကို
အရည္ေပ်ာ္ေနတဲ့ေရခဲမုန္႔တစ္ခုေပးထားလိုက္ပါ..

ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့
မမ...အေနက်ပ္မယ္ဆိုရင္
နားသယ္စပ္ကေနေရာင္ေလးကိုေတာင္
တစ္ဖက္ယပ္ကေလးထိုးေပးမယ့္ေကာင္ပါ။......။
ေနနီနီ၂.၄.၀၆

ၾကာၿပီဗ်ာ..ဒီကဗ်ာေလးေရးထားတာ..ငယ္မူျပန္ၾကည့္ထားတာပါ...ဒိုင္ယာရီစာအုပ္ထဲမွာေတြ႔လို႔..အမွတ္တရတင္လိုက္တာပါ..တိုက္ဆိုင္ ရင္ယူသံုးေပါ့ဗ်ာ...

သဲျပင္ေပၚကေျခရာေလးမ်ား...

ခင္ဗ်ားတို႔ေတာ့မသိဘူး....ကၽြန္ေတာ္ေတာ့အသက္ႀကီးလာေလငယ္ငယ္ကအေႀကာင္းေလးေတြျပန္ေတြးမိေလပ၊ဲငယ္ငယ္ကဘာရယ္မဟုတ္ေတြးခဲ့တာေလးေတြလုပ္ခဲ့တာေလးေတြဟာ..အခုခ်ိန္ျပန္စဥ္းစားၾကည့္ေတာ့..ေတာ္ေတာ္ခ်စ္စရာေကာင္းေနတတ္တယ္..ကေလးစိတ္ ကေလးအေတြးဟာရင္ထဲကခံစားခ်က္ကိုအစစ္အမွန္ဆံုးေဖၚျပတာပဲဆိုတာအခုအခ်ိန္မွာပိုနားလည္လာမိတယ္..အခုလည္းကၽြန္ေတာ္တို႔ညီအစ္ကိုႏွစ္ေယာက္သဲျပင္ေပၚကေျခရာေလးတစ္စံုအေပၚရူးသြပ္ခဲ့တဲ့အေၾကာင္းေလးေျပာျပခ်င္တယ္

ဘာရယ္မဟုတ္ပါဘူးဗ်ာ..အခုအခ်ိန္မွာျပန္ေတြးမိေတာ့ၾကည္ၾကည္ႏူးႏူးေလးခံစားမိၿပီး..ၿပံဳးမိတယ္...

ကၽြန္ေတာ္တို႔ငယ္ငယ္တံုးက...မင္းဘူးၿမိဳ႕မွာေနတယ္..ေဖေဖရယ္..ေမေမရယ္ကၽြန္ေတာ္တို႔ညီအစ္ကိုႏွစ္ေယာက္ရယ္ေပါ့..အိမ္ငွားေနရတာပါ..ေဖေဖေရာ..ေမေမေရာ

ကႏွစ္ေယာက္စလံုးဝန္ထမ္းေတြေပါ့...အဲ့ဒီတုန္းက...ကၽြန္ေတာ္က(၆)ႏွစ္..ပထမတန္းေက်ာင္းသားႀကီးေပါ့..ညီေလးက(၄)ႏွစ္..သူကေက်ာင္းမေနရေသးဘူး....ကၽြန္ေတာ္တုိိ႔ငွားေနတဲ့အိမ္က..ကမ္းနားလမ္းမွာ..ဝါဆို..ဝါေခါင္..ေရတက္ခ်ိန္ဆိုအိမ္ေအာက္ကိုေရဝင္တတ္ေတာ့..အိမ္ကေျခတံရွည္ေဆာက္ထားတာ..အိမ္ေအာက္ေရဝင္လာၿပီဆိုရင္..မိသားစုတစ္ေတြ..အိမ္အေပၚထပ္မွာပဲေနၾကရတယ္...ေရတက္ၿပီးလို႔..ေရက်သြားၿပီဆိုရင္..အိမ္ဝန္းထဲမွာက်န္ေနတဲ့ေရဗြက္ေတြေပ်ာက္ေအာင္..တစ္ဝိုင္းလံုးကိုေသာင္သဲေတြအျပည့္ခင္းထားရတယ္...ေဖေဖရုံးကေတာ့မင္းဘူးၿမိဳ႕မွာပဲဆိုေတာ့သိပ္ျပႆနာမရွိဘူး..တစ္ပတ္လံုးကၽြန္ေတာ္တို႔ညီအစ္ကိုႏွစ္ေယာက္နဲ႔အတူတူေနျဖစ္တယ္..ျပႆနာကေမေမေပါ့..ေပ်ာ္ဘြယ္ဆိုတဲ့ရြာကေလးမွာေက်ာင္းဆရာမသြားလုပ္ရေတာ့..တစ္ပတ္မွာ..ကၽြန္ေတာ္တို႔ညီအစ္ကိုႏွစ္ေယာက္နဲ႔ႏွစ္ရက္ပဲေနျဖစ္တယ္..တနၤလာေန႔ဆိုေမေမရြာသြားၿပီး..ေသာႀကၤာေန႔မွမင္းဘူးကိုျပန္လာရတယ္..က်န္တဲ့ငါးရက္လံုးကၽြန္ေတာ္တို႔ညီအစ္ကိုႏွစ္ေယာက္ေမေမကိုထိုင္လြမ္းေနရတာေပါ့...ေမေမသြားတဲ့ေန႔ဆိုညီေလးေတာ့မသိဘူး..ကၽြန္ေတာ္ရင္ထဲမွာေတာ့ဆို႔နင့္ၿပီးမ်က္ရည္ေတြဝိုင္းေနမိတယ္..ညီေလးလည္းခံစားရမွာပါပဲ..ေမေမသြားမည့္ေန႔ဆို..ေမေမမ်က္ႏွာေလးတၾကည့္ၾကည့္နဲ႔သူလည္းမ်က္ရည္ေတြဝိုင္းေနတတ္တာပါပဲ...အဲ့ဒီစိတ္ဒဏ္ရာေလးဟာအခုအခ်ိန္ထိရင္မွာရွတတေလးခံစားေနရတုန္းပဲ

ဒီလိုနဲ႔တစ္ေန႔ေရေတြတက္ၿပီးလို႔..အိမ္ေအာက္ထပ္မွာေသာင္သဲေတြအျပည့္ခင္းထားတဲ့အခ်ိန္ေပါ့...ညကမိုးေတြအရမ္းရြာထားေတာ့မိုးေအးေအးနဲ႔ေကြးေနလိုက္ၾကတာကၽြန္ေတာ္တို႔ညီအစ္ကိုႏုိးတဲ့အခ်ိန္ၾကေတာ့

ေမေမမရွိေတာ့ဘးူေမေမကမနက္ေစာေစာရြာကားနဲ႔လိုက္ရတာဆိုေတာ့...

အိပ္ေရးႀကီးေနတဲ့ကၽြန္ေတာ္တို႔ညီအစ္ကိုႏွစ္ေယာက္ေမေမကိုႏုတ္မဆက္လိုက္ရေတာ့ဘူးေပါ့...အိပ္ရာကနုိးနုိးခ်င္းေမေမကိုလိုက္ရွာေတာ့မေတြ႔ရေတာ့ဘူး...ကၽြန္ေတာ္တို႔ညီအစ္ကိုႏွစ္ေယာက္ ္အိမ္ေရွ႔႕အေပါက္ေလးမွာထိုင္ၿပီးငုိင္ေနမိၾကတယ္...ညီေလးကလည္းမ်က္လံုးေလးေပကလပ္ေပကလပ္နဲ႔ေပါ့..အဲ့ဒီအခ်ိန္မွာကၽြန္ေတာ္ဖ်တ္ခနဲစဥ္းစားမိလိုက္တယ္..ေမေမကမနက္ေစာေစာထၿပီးထမင္းခ်က္ရတာဆိုေတာ့..ေအာက္ထပ္သဲေသာင္ျပင္ေပၚမွာေမေမေျခရာေလးေတြထင္က်န္ေနခဲ့မွာပဲလို႔ေတြးမိၿပီး...''ညီေလးေရ ေအာက္ထပ္မွာေမေမေျခရာေလးေတြက်န္ခဲ့မွာပဲ..ကိုကိုတို႔လိုက္ရွာရေအာင္''ဆိုၿပီးညီေလးကိုေခၚၿပီး..အိမ္ေအာက္ထပ္ကသဲျပင္ေပၚမွာလိုက္ရွာေနမိတယ္...ေမေမ့ေျခရာတစ္ခုေတြ႔တိုင္းညီအစ္ကိုႏွစ္ေယာက္...ေက်ာက္ခဲေလးေတြနဲ႔ကာၿပီးဝိုင္းထားလိုက္တယ္...တစ္အိမ္လံုးကိုလည္းအမိန္႔ထုတ္ထားလိုက္တယ္...ေမေမေျခရာေလးေတြပ်က္ကုန္မွာစိုးလို႔...ဘယ္သူမွမနင္းပါနဲ႔လို႔...ေဖေဖကိုလည္းေျပာထားလိုက္ေတာ့..ေဖေဖကၽြန္ေတာ္တို႔ႏွစ္ေယာက္ကိုၿပံဳးၾကည့္ခဲ့တဲ့အၾကည့္ေလးကိုလည္းမွတ္မွတ္ရရျဖစ္ေနမိတယ္..ေဖေဖမွာလည္းၿပံဳးၿပံဳးၿံပံဳးၿပံဳး နဲ႔ေမေမ့ေျခရာေလးေရွာင္ရတာအလုပ္တစ္ခုေပ့ါ...

ညီအစ္ကိုႏွစ္ေယာက္ေမေမကိုလြမ္းတိုင္း...ေမေမေျခရာေလးကိုၾကည့္ၿပီးအလြမ္းေျဖၾကရတာ..

ဒါေပမယ့္ဗ်ာၾကာၾကာမၾကည့္လိုက္ရပါဘူး...ႏွစ္ရက္ေလာက္ရွိေတာ့.မိုးေတြရြာေတာ့အိမ္ေအာက္ကိုမိုးေရေတြဝင္ၿပီး..ေမေမေျခရာေလးေတြပ်က္ကုန္တာေပါ့...ဒီေတာ့ကၽြန္ေတာ္တို႔ညီအစ္ကိုႏွစ္ေယာက္္လည္း

ညေနဆိုအိမ္ေပါက္ဝေလးထိုင္ၿပီးေမေမကိုေမွ်ာ္ေနရတာပါပဲ။.......။

ေနနီနီ

3/11/08